Następ­nie Paschał ten wnosi się do okry­tej mrok­iem świą­tyni, a wierni zapalają od niego swoje świece, przekazu­jąc sobie wza­jem­nie światło. Niezwykle wymowny jest widok rozsz­erza­jącej się jas­ności, która w końcu wypeł­nia cały koś­ciół.

Zwieńcze­niem obrzędu światła jest uroczysta pieśń (Pochwała Paschału) – Exul­tet, która zaczyna się od słów: „Wesel­cie się już zastępy Aniołów w niebie! Wesel­cie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbaw­ie­nie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!”.

Dal­sza część liturgii paschal­nej to czy­ta­nia przepla­tane psalmami. Przy­pom­i­nają one całą his­torię zbaw­ienia, poczy­na­jąc od stworzenia świata, przez wyjś­cie Izraelitów z niewoli egip­skiej, pro­roctwa zapowiada­jące Mes­jasza aż do Ewan­gelii o Zmartwych­w­sta­niu Jezusa.

Tej nocy powraca po blisko pięćdziesię­ciu dni­ach uroczysty śpiew „Alleluja”. Cel­e­brans dokonuje poświęce­nia wody, która przez cały rok będzie służyła przede wszys­tkim do chrztu. Cza­sami, na wzór pier­wot­nych wspól­not chrześ­ci­jańs­kich, w noc paschalną chrzci się kat­e­chu­menów, udziela­jąc im zarazem bierz­mowa­nia i pier­wszej Komu­nii św. Wszyscy wierni odnaw­iają swoje przyrzeczenia chrz­cielne wyrzeka­jąc się grzechu, Szatana i wszys­tkiego, co prowadzi do zła oraz wyz­na­jąc wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.